Το βλεμμα μου χανεται μπροστα στις ενωμενες παλαμες μου. Ενας αορατος καθρεπτης σχηματιζεται. Βλεπω το προσωπο μου. Βλεπω το χρονο που περασε πανω μου. Βλεπω την ψυχη μου. Βλεπω οσα με κανουν να μετανιωνω. Βλεπω την οργη, την απογοητευση, την αμηχανια, το αδιεξοδο. Βλεπω το δακρυ για τις ζωες που πληγωνω. Μια μικρη επιφανεια. Ενας απεραντος κοσμος. Ακαθοριστες μετακινουμενες γραμμες σαν χαρακιες . Μετακινουμενοι, αλεπαλληλοι λοφοι, διαφορετικου αναγλυφου... Μορφες κι εικονες που σχηματιζονται αναγλυφα. Σε μια τοσο μικρη επιφανεια αντανακλατε το βλεμμα μου.
Οι παλαμες μου ειναι ο καθρεπτης της ζωης μου, κι οι πραξεις ο καθρεπτης της ψυχης μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου