Δευτέρα, Δεκεμβρίου 13, 2010

H αίσθηση της παρατήρησης




Κέντρο του δωματίου,

μετράω αντίστροφα, οι ανάσες μετρημένες...

Τόσο βαριά πλέον αυτή η αίσθηση... Μια καθημερινή θορυβώδης υπόκωφη μουρμούρα.

Η αίσθηση της παρατήρησης - σαν να υπήρχα και να παρατηρούσα ως ένα δεύτερο αιωρούμενο πρόσωπο -. Στρέφομαι αέναα γύρω από τον άξονα μου άλλα ταυτόχρονα υφίσταμαι ως παρατηρητής αψηφώντας την βαρύτητα.

Τι παρατηρώ; Μια παρατήρηση δεν αρκεί να γεμίσει το κενό ανάμεσα μου. Αέναες στροφές γύρω από τις παρατηρήσεις. Αέναες στροφές γύρω από το κενό.


Η αέναη εικόνα...

Ακόμη στο κέντρο του δωματίου,

μετρήσιμες παράμετροι - οι στιγμές.

Ο άξονας - μεταφορικά- είναι η σύνδεση της ζωής με τα λάθη, τις επιλογές, τις επαναλαμβανόμενες συνθήκες θλίψης και τις εικονικές ελπίδες. Το κενό δεν γεμίζει παρατηρώντας. Θα είναι τελικά αέναη η θορυβώδης λειψή-ανεκπλήρωτη καθημερινότητα; Ανασαίνοντας όλο και πιο γρήγορα πλέον...


Η φαντασία είναι μία χίμαιρα... Δεν συμπληρώνεται, δεν μορφοποιείται, δεν καλουπώνεται γι' αυτό γεννιέται πάντα ως “μερικό” - στο περίπου δηλαδή - Παραμένει εγκλωβισμένη μέσα σου, τρώει τα σωθικά σου και μετά ζει από την αναγέννηση τους.


Ήδη παρατηρώ τον εαυτό μου, να παρατηρεί το σώμα μου, που περιστρέφεται...

Τελικά νιώθω σαν ένας καθρέπτης. Άπειρες επαναλαμβανόμενες εικόνες... και εγώ να παρατηρώ το βάθος των επαναλήψεων μου -μία να περιστρέφομαι στο κέντρο του δωματίου και μία να με κοιτάω από ψηλά- παρατηρώντας τι συμβαίνει μέσα μου. Άπειρες παρατηρήσεις, άπειρο το βάθος... αέναος ο εγκλωβισμός μου.


Η επαναλαμβανόμενη φαντασιακή οπτική και μέτρηση των παραμέτρων κούρασε.

Κουράστηκα να παρατηρώ το κενό γύρω μου να συνθλίβει τον άξονα μου, προτιμώ απλά την αέναη αιώρηση... Άλλωστε η φαντασία μου λειτουργεί πλέον χωρίς σύνδεση με τον άξονα...

Η φαντασία ως τελική εικόνα δεν θα υπάρξει ποτέ... Υπάρχει μόνο στην μοναδικότητα της στιγμής της γέννησης ενός ονείρου, μίας ιδέας... Σκεφτείτε λίγο τα δευτερόλεπτα της γέννησης.


Πριν λίγο πέρασε η στιγμή της αναγέννησης. Το τώρα... με κερνάει με την ματαιότητα του ξανά.


(photo: Robert & Shana Parkeharrison- "Earth Elegies")

Μουσική συνοδεία (πατήστε τον τίτλο) Hauschka-One wish


1 σχόλιο:

Βαγγέλης είπε...

Φίλε μια εικόνα πήρα δεν λέω αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να καταλάβω πλήρως... Τεσπα, δεν έχει σημασία πάντως γούσταρα την ατμόσφαιρα. Αλλά ρε... τι κομματάρα είναι αυτη; Το χω κάψει το κομματάκι. Θενξ!