Κυριακή, Ιουλίου 17, 2011

Το σκουπιδιάρικο... πάντα στις 5...

Σήμερα το σκουπιδιάρικο περνάει και τα σκουπίδια που μαζεύει μυρίζουν αρώματα, σάρκα και ιδρώτα. Όσους δεν τους ξεπλένει το πεντακάθαρο παγωμένο νερό ενός ποταμού έτσι τους καθαρίζουν, περνάει η σκουπιδιάρα και τους μαζεύει. Απλά. Και ξανά το άλλο βράδυ και ξανά. Το ραντεβού πάντα στις 5 είναι γνωστό. Στον πλησιέστερο σκουπιδοντενεκέ. Είμαι κι εγώ πιστός στο ραντεβού σχεδόν κάθε βράδυ τώρα πια. Οι θύτες και τα θύματα όλοι μαζί να περιμένουν τη σκουπιδιάρα. Να που μπλέκονται όλοι μαζί τελικά και πάλι. Ο θύτης ξεπλένεται για να μπορεί πάλι αύριο να είναι θύτης και το θύμα ξεπλένεται ελπίζοντας την άλλη μέρα να είναι αυτός ο θύτης.

Δηλώνω λοιπόν εσωτερικός μετανάστης. Πιο εσωτερικός δεν γίνεται. Μετανάστης σώματος. Καινούρια στατιστικά για τους επαγγελματίες που ασχολούνται με το μεταναστευτικό. Αν πούνε την αλήθεια αυτό το στατιστικό θα είναι πραγματικά τρομακτικό αλλά δεν αφήνουν να διαρρεύσει αυτό το 90%.

Ξεπούλημα κάθε νύχτα και πάλι δεν φτάνει να δώσεις το σώμα σου. Θέλουν να ξεπουλήσεις την ψυχή σου.

"Το βλέμμα της δεν με ορίζει. Δεν έχω ξανανιώσει τόσο περίεργα. Να χεις απέναντι σου έναν άνθρωπο μονάχα λίγα εκατοστά και το βλέμμα του να μην ορίζει το δικό σου. Δεν νιώθω τίποτα. Δεν σκέφτομαι τίποτα. Μόνο την φιλάω γιατί έτσι, μόνο την σφίγγω γιατί έτσι και όταν ρώτησε γιατί εσύ έπρεπε να απαντήσεις την μερική αλήθεια. Γιατί περνάς ωραία. Η ολική αλήθεια είναι όμως ότι εσύ απουσιάζεις και το σώμα σου νιώθει μοναξιά χωρίς εσένα. Σ’ ευχαριστώ για τη συντροφιά. Και συγγνώμη που απουσίαζα όταν χτύπησες την πόρτα. Δεν μπορώ να πω ότι θα επανορθώσω. Όλα σε μία άλλη ζωή… Τι πρωτότυπο… Σαν εκείνα τα απίστευτα αναβλητικά ψώνια που μένουν ολόκληρο το χρόνο για τα Χριστούγεννα. Αυτά τα Χριστούγεννα που δεν θα έρθουν ποτέ.

Δεν λυπάμαι. Αυτό με ξενίζει, αλλά δεν λυπάμαι. Ούτε εσένα, ούτε εμένα. Είμαστε όλοι μετανάστες δεν λένε; Κι εσύ είσαι μετανάστρια, κάνει μπαμ. Κι εμένα πρόσφατα με πέταξαν απ’ την πατρίδα μου κακήν κακώς. Αν δεν ήμουν κι εγώ μετανάστης θα μπορούσα ίσως να σε παρηγορήσω αλλά πώς να νιώσω ανώτερος και να σου μιλήσω, να σε συμβουλέψω, πως, αφού πέρασα μόλις πριν λίγες μέρες όλα αυτά. Νιώθω ακόμη πιο κάτω κι από εσένα."

Όλοι εμείς φτιάχνουμε πατρίδες για λίγα μόνο λεπτά, για ένα μεσημέρι, για ένα βράδυ. Ξέρουμε πόσο εφήμερες είναι αυτές από την αρχή αλλά θέλουμε να νιώσουμε έστω για αυτό το βράδυ σαν στο σπίτι μας. Όχι άλλο ξένοι. Καταραμένη λέξη. Γιατί να νιώθει κανείς ξένος. Και τι σκατά στην τελική .. πόσο γαμημένη είναι αυτή η λέξη; Ξε – νος! Τι διάβολο σημαίνει ξένος , ποια η ετοιμολογία, είναι σκατά, δεν θα’ πρεπε να υπάρχει απλά η λέξη ξ-ε-ν-ο-ς. Ακούγεται μόνο άσχημα όπως και να την προφέρει κανείς. Ακόμα και με ρομαντικό γαλλικό στυλ ακούγεται σκατά! Κι εσύ είσαι άσχημη. Στρέφοντας το βλέμμα όμως είναι όλοι άσχημοι, και ναι ρε γμτ είμαι κι εγώ άσχημος γι’ αυτό λοιπόν καμία διαφορά δεν υπάρχει ανάμεσα μας. Ας ζήσουμε για λίγο στην πατρίδα σου κι ύστερα στη δικιά μου. Μετά γραμμή στο σκουπιδοντενεκέ και επιστροφή στα «ξένα» ως την επόμενη συνεύρεση.

2 σχόλια:

raslowbap είπε...

"Δεν υπάρχει λύτρωση. Σίγουρα κάποιος άλλος θα σου πεί πώς υπάρχει και θα συνεχίσεις και θα είναι όλα καλύτερα.Ήδη ένας πολύ καλός φίλος σου είπε πως ο χρόνος θα τα γιατρέψει όλα.Όλα θα πάνε σκατά , ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός και οι καταστάσεις που φτιάχνουμε για πρόσωπα συνήθως υπάρχουνε μόνο μέσα στο μυαλό μας και μόνο εκεί. Ίσως αυτή να είναι και η κινητήρια δυναμή μας που μας ωθεί συνέχεια προς τα μπροστά. Ναι θα συνεχίζουμε, ναί θα είμαστε καλύτερα και στην τελική ποιός νοιάζεται για την λύτρωση. Ίσως βρείς τελικά νόημα στην αναζήτηση των αντοχών σου σε αυτό το ταξίδι.

Δε θα τελειώσει ποτέ αυτή η βόλτα στο χάρτη πάντα θα μας λείπει κατι....", μου είχαν πει κάποτε. Όποτε έψαχνα δύναμη,παρηγοριά, κουράγιο ή όπως αλλιώς θες να το πεις την έβρισκαι (και) σε αυτά τα λόγια. Μακάρι να σε βοηθήσουν και σένα.

Βαγγέλης είπε...

Δεν ψάχνω λύτρωση. Βρίσκω τον δρόμο μου ανάμεσα τους. Έχω παραδοθεί.Όλο τον τελευταίο καιρό παραδίνομαι καθημερινά. Και δεν μιλάω για αυτή την γνωστή σε όλους σας φτηνή σχέση. Από πολύ νωρίτερα είχα αρχίσει να ετοιμάζω τον αφοπλισμό μου. Όλοι όσοι κουράστηκαν να ακούνε τα χαζοεπιχειρήματα μου για έναν άλλο κόσμο μπορούν και αυτοί να ηρεμήσουν πλέον. Δεν τους εχθρεύομαι καθόλου. Ο πόλεμος όμως δεν αναβάλλεται. Απλά μεταλλάσεται. Αλλάζει μορφή. Αφήσα τα όπλα για να κουνήσω πάνω από τα κεφάλια μας μια πελώρια δάδα. Όπως λέει και ένα πιο κάτω ποστ μόνο ΦΩΤΙΑ. Τίποτε άλλο.