Ο άνεμος πασχίζει να απομακρύνει τα κύματα απ' τη θάλασσα. Όμως τα κύματα, ως είναι φυσικό, θέλουν τη θάλασσα, κι ο άνεμος θέλει να φυσά... όχι δεν θέλει να φυσά, ακόμη κι όταν γίνεται μπουρίνι ή θύελλα καθόλου δεν το θέλει. Τραβάει στα τυφλά, σα να 'τανε τρελός, μανιακός, προς έναν τόπο τέλειας γαλήνης και απανεμιάς, όπου θα ηρεμήσει, επιτέλους, θα ηρεμήσει.
Ω, πόσο του είναι αδιάφορα τα κύματα! Είτε στη θάλασσα είναι είτε σε καμπαναριό, είτε σε ρόδα οδοντωτή είτε στη λάμα μαχαιριού, λίγο τον μέλει. Τραβά προς έναν τόπο ησυχίας και ειρήνης, όπου θα πάψει επιτέλους να 'ναι άνεμος.
Όμως αυτός ο εφιάλτης του κρατάει χρόνια τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου