Κράτα μου το χέρι και πάμε όπου θέλεις εσύ. Σε παρακαλώ μόνο μην με πας εκεί που ήδη γνωρίζω. Τα είδα αυτά. Δεν τα θέλω άλλο πια. Οι αναμνήσεις, όπως το ήξερα καιρό τώρα, γίναν αγκάθινο στεφάνι. Η αιμορραγία δεν σταματά. Τα μάτια μου γέμισαν αίματα… πια δεν βλέπω. Τράβηξε με από εκεί. Σκούπισε τα μάτια μου. Να με ταξιδέψεις για μια μέρα μονάχα να μου δείξεις που μπορώ να βρω απάγκιο. Να ξέρω τι θα αναζητήσω όταν πια γυρίσω. Δείξε μου για μια στιγμή τον δρόμο και θα ’ρθω να σε βρω. Τώρα δεν προλαβαίνω να μείνω. Ακόμα και εσένα θα πρέπει να σε αφήσω. Δεν γίνεται να είσαι μαζί μου. Μην κλαις, χαμογέλα μου λιγάκι. Έτσι… έτσι όπως σε γνώρισα. Τελειώσαν πια οι σοφίες… τελειώσαν τα έξυπνα λογάκια… Αφήνομαι σε εσένα για λίγες μόνο μέρες σαν μικρό παιδί. Κι ύστερα θα σε ξανασυναντήσω όταν θα ‘χω πια μεγαλώσει λιγάκι ακόμα. Έστω ένα χρονάκι. Το υπόσχεσαι;
*Το τραγουδάκι από την ελληνική μπάντα no clear mind
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου