Ενα μινόρε...

Αν μ αγαπάς κι είν' όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω,

μες τη γλυκιά τη χαραυγή θέε μου ας ξεψυχήσω.

.
.
.
.
.

Κι είναι το όνειρο για 'σαι, ενα μακρύ ταξίδι,

μακάρι να μην ήταν της σκέψης σου ένα πικρό παιχνίδι

Μες την γλυκία τη χαραυγή, κλείσε τα μάτια κι έλα,

κι εγώ θα περιμένω κάπου εκεί μες της ζωής την τρέλα.

Κι αν είν' το δάκρυ μου για ΄σαι, φαρμάκι στην ψυχή σου,

είναι γιατί θα σ' αγαπώ κι θα γεννώ στην βάρκα το πανί σου.

Αν μ αγαπάς κι είν' το ταξίδι μακρινό, ποτέ να μην ξυπνήσω,

μες τη γλυκιά τη χαραυγή θέε μου ας ξεψυχήσω.